April 25, 2010

රිදෙන්න තරම් තවත් හිතේ ඉතුරු වෙලා නෑ




වේදනා දැනෙන්නේ නෑ
නිදිකුම්බා කටු
ඇනුනත්
අත් රිදෙන්නේ නෑ
රෙදි කන්දක්
සේදුවත්
ඇස් රිදෙන්නේ නෑ
අව් කාස්ටකේ
ඇවිද ගියත්
හිත රිදෙන්නේ නෑ
නුඹ තව
බොරු කීවත්

රිදෙන්න තරම් තවත්
හිතේ ඉතුරු වෙලා නෑ 
මගේ පුතේ...

6 comments:

  1. තමන්ගේ දුකට ගල් ගෙඩියක්
    පුතුගෙ දුකට වෙඬරු පිඬක්
    එසේමැයි මව් සෙනෙහස
    නොවැටහෙන පුතුනට පුහුදුන්...

    ReplyDelete
  2. දැනුන ගොඩක්......
    පද පෙලත් අපූරුයි....

    ReplyDelete
  3. සංවේදී සටහනක්.

    ReplyDelete

දෝර ගලන සිතිවිලි බොඳවෙන අතරේ
ඔබටත් එකක් ආවා නම් මගේ මිතුරේ
ඉන්නේ මොටද බොඳ නොකරම මේ කතරේ
මතක තියේ සැමදාමත් මේ සසරේ

ඔබේ සිතිවිලි මගේ ශක්තියයි.

/බිඟුවා...!