පෝරුවක් සෑදුවෙමු

පහුගිය දවස් ටිකෙ ඇත්තටම සයිබර් යායට ගොඩ වෙන්නට තරම ඉස්පාසුවක් ලැබුනේ නෑ. ඒ මොකද කියනවා නම් එකක් මගේ ප්‍රියාවිය වෙනුවෙන් බබා වෙනුවෙන් පවත්වන ලද පිරිත් කටයුතුය. ඒ අතරම මෙන්න මේ වගේ වැඩකටත් සෙට් වෙන්න වුනා. මගේ යාළුවෙක් ඉන්නවා මංජුල කියලා. අපි දෙන්නා එකට සෙට් වූයේ උසස් පෙළ කාලයේදීය. එයද අහඹු සිදුවීමකි. කෙසේ නමුත් අපි බොහෝ කිට්ටුවෙන් ආශ්‍රය කල අය වෙමු. ඔහු අපේ නිවසේ සිදුවන සියළුම වැදගත් කටයුත්තකදී පාහේ මුල් චරිතක් ගෙන ක්‍රියා කලේය. මාද එසේම විය. පහු ගිය දිනෙක ඔහුගේ බාල නැගණියන්ගේ විවාහ උත්සවය විය. වෙනදා මෙන්ම එයට සහභාගී වීම මාගේ යුතුකමක් විය. ඊට දින කිහිපයකට කලියෙන් ඔහුගෙන් දුර-ඇමතුමක් විය.


"මචං පොඩි සීන් එකක්.."
"මොක්ක්ද බං..."
"පොඩි අපේ තාලේ වැඩක් සෙට් වෙන්න යන්නේ..."
එල එල... මොකද්ද.. කවදද... කොහෙද...""
"අපේ නංගිගේ... මාර්තු 17 රෑ සෙට් වෙන්න තියෙන්නේ..."
"හරි.. මම ප්‍රසන්න, කෝසල්, සූරි... ඔක්කොමලා සෙට් කර ගන්නම්.."
"හරි හරි.. අපේ වෙපන් ටික මලකඩ කාලද දන්නේ නෑ බං... හී.."

මෙහෙම කියලා අපි කෂ්ටිය සෙට් උනා මාර්තු 17 රෑ. මම යනකොට රෑ 12.15 විතර ඇති. යනකොට කෂ්ටිය වැඩේ පටන් අරගෙන නැගලා යනවා. මංජුගේ නංගීගේ යාළුවෝ කිහිප දෙනෙක් අපිට වැඩ කරන්න ඕනේ උත්ප්‍රේරක දෙන්න අමතක කලේ නෑ. එතන හිටියා හරිම කටකාර කෙල්ලෝ කිහිප දෙනෙක්ම. හැබැයි ගොඩක් ලස්සන නෑ.... ඒත් මොකද නේ බං...

ඉතින් වැඩේට මාත් සෙට් උනා. ඒත් එතන තිබුණ සුදු පාට ගොක් අත්ත ගැන මගේ වැඩි පැහැදීමක් තිබුණේ නෑ. මොකද ඒක පොල් ගහේ පළවෙනි අත්ත තරම් සුදු පාට නැති හින්දා. මංජුත් එසේමයි.

"ඒ ප්‍රසන්න... මචං ගනින්කෝ පිහියක් හොයලා..."
"හරි.. යමන්..."

මෙහෙම කියලා මමයි ප්‍රසන්නයි කෝසලයි අපි තුන්දෙනා පිහියකුයි විදුලි පන්දමකුයි අරගෙන ගියා ළඟ තියෙන පොල් වත්තකට. මං හිතන්නේ අවුරුදු ගානකින් තමා අපි මේ හොර වැඩකට සෙට් උනේ.


"වැඩිය ඕක පත්තු කරන්න එපා. මුරකාරයා ඒවි"
"මචං සත්තුත් ඇති බලාගෙන.. පෑවිල්ල හින්දා ගහ ලිස්සනවාත් ඇති.."
"හරි... මචං පොඩි සප් එකක් දීපං.. මේ මගුල ලිස්සනවා.."

ඔහොම කියලා මම නැග්ගා පොඩි පැල ගහකට. වාසනාවට ඒකේ තිබ්බා අලුත්ම ගොබයක්. සට සට ගාලා කපා ගත්තා. බිමට බැහැලා වැටුන ඔක්කොම පොල් කොල ටික අහුලා ගත්තා. මොකද ඒක තමා එකම සාක්කිය. අපි මේ කොල අහුලන්නේ නැතුව ගිහින් ඉස්කෝලේ වැඩකදී, මාට්ටු වුනා. එදා ඉඳලා අද වෙනකන් අහු උනේ නෑ...

ඉතින් කොහොම කොහොම හරි උදේ පාන්දර 7.30 විතර වෙනකොට අපි වැඩේ ඉවර කලා. මුලදී කෂ්ටිය 10 ක් විතර හිටියා. අන්තිමට මමයි, මංජුයි, ප්‍රසන්නයි විතරයි. කෝසලයා නම් ගියේ පාන්දර 5ට විතර, අනිත් උන් ටික හිමීට මාරු වෙලා. ඔහොම තමා හැමදාම. අපි හැමදාම තිරය පිටු පස වැඩ.

ඔන්න මගුලේ වැඩ ගත්තා. මල කෙලියයි. පෑවිල්ල තදකම හින්දා මංජුලගේ ළිඳේ වතුර අඩු වෙලා. පිටින් ගෙනාපු වතුර ටැංකියකුත් තිබ්බා. ට්ක වෙලාවකින් ඒකත් ඉවර උනා. මොනා කරන්නද. අපි තුන්දෙනාට තවම නින්දක් නෑ. මගුල් ඇඳුම් නෑ. වතුර දෙන වැඩේට සෙට් උනා. මංජු ටිකක් අමුතු මනුස්සයා. මිනිහා පින්තූර ගන්නවාත කැමති නෑ. මේවා පුස් වැඩ විදියට දකින අමුතු තාලේ වැඩ කරන කෙනෙක්. පල්ලෙහා ලිඳකින් වතුර ගෙනල්ලා ටැංකිය පුරවලා... ඔහොම ගොඩාක් වැඩ කලා. හැබැයි තිරය පිටු පස. කොට කලිසමක් ගහගෙන. මොනා කරන්නද.. මේවා කරන්න වෙන කෙනෙක් හිටියේ නෑ... මගුල් ගෙදරට ආපු අය අපි දිහා බැලුවේ නිකන් අමුතු විදියට. දන්නවනේ ඉතින් අඳුමට මුල් තැනක් දෙන තැනක්නේ මගුල් ගෙදර කියන්නේ... කොහොම උනත් අපි 3 දෙනා කැපිලා ඉවයි. එතන හිටියා ලස්සන නංගිලා කිහිප දෙනෙකුත්..

මෙන්න මේ විදියට මගේ දවස (දෙකද මන්දා) ගෙවුනා...