ඇවටාර් කියන්නේ මම මේ ළඟදී බලපු මරුම මරු කාටූන් ටීවී කතා මාලාවක්. ඒක කොච්චර අල්ලලා ගියාද කිව්වොත් මං හිතුවා ඒ ගැන ලිපි පෙලක් ලියන්නත්. එච්ච්රටම ආස හිතුනා. කතාව ගෙතෙන්නේ ඇවටාර් කියලා කෙනෙක් වටේ. බුදු දහමේ එන ආපෝ, තේජෝ, වායෝ හා පඨවි යන සංකල්පය ඔස්සේත් මේ කතාව දිවෙනවා. පුනර්භවයත් සම්බන්ද වෙනවා. කතාව ඉදිරිපත් වෙන්නේ එක ගැණූ ළමයෙක් තමන්ගේ කතාව කියනවා වගෙයි.
වතුර, පොළව, ගින්න, වාතය. මගේ ආච්චී අපිට ඉතිහාස කතාන්දර කියාදෙන්න පුරුදුවෙලා හිටියා. අපි සාමයෙන් ජීවත් වුණු. ඒ නම් ඇවටාර් විසින් ජල ගෝත්රය, පොළෝ රාජධානිය, ගිනි ජාතිය සහ සුළං එඬේර යන ජාතීන් අතර සංතුලනය පවත්වා ගත් නිසාවෙන්. නමුත් ගිනි ජාතිය නොහොත් ගිණි හමුදාවේ ප්රහාරයත් සමගම මේ සංතුලනය බිඳ වැටෙන්න ගත්තා. මේ ක්රෑර ගිණි හමුදාවේ ක්රියාදාමය නැවත්විය හැක්කේ මේ මූලධාතු හතරම ප්රගුණ කල ඇවටාර්ටම පමණි. නමුත් ලෝකයටම අවැසි මේ තීරණාත්මක වේලාවේ ඔහු අතුරුදහන් වෙලා. අවුරුදු 100ක් ගත වී ගිණි හමුදාව යුද්ධය දිනන්න ආසන්න වෙලා. හරියටම අවුරුදු 2ට කලින් මගේ තාත්තා අපේ හෝත්රයේ අනික් පිරිමි සමගින් පොළෝ රාජධානිය වෙත යන්න පිටත් වුනා. ඒ ගිණි හමුදාවට විරුද්ධව සටන් කරන්න. මටයි මගේ සහෝදරයාටයි අපේ ගෝත්රයේ අනිත් අයව බලාගැනීමේ වගකීම බාර උනා. සමහරු කියනවා ඇවටාර් කිසිමදාම නැවත උපදුනේ නැලු සුළං එඬේර ගෝත්රයේ. ඒවගේම ඇවටාර් චක්රය බිඳ වැටුනාලු. නමුත් මගේ හිත කියනවා ඇවටාර් ආයෙත් ඇවිල්ලා ලෝකයේ සංතුලනය හදාවි කියලා.
ඉතින් මෙන්න මෙහෙමයි කතාව පටන් ගන්නේ. මේක කියන්නේ කටාරා, එයා ජල ගෝත්රයේ කෙනෙක්. එයාලගේ හෝත්රයේ ඉන්න සමහරුන්ට පුලුවන් ජලය හසුරවන්ට. ඒකට කියන්නේ බෙන්ඩින් කියලා. කතාවේ නම ද ලාස්ට් එයාර් බෙන්ඩෙර්(Avatar: The Last Airbender) ඒ කියන්නේ අවසාන සුළං ගෝත්රයේ කෙනා ඇවටාර් කියලා. මේ බෙන්ඩින් සීන් එක හැමෝටම කරන්න බැ. ඒකට පුරුදු පුහුණු වෙන්න ඕනැ. ඇවටාර් කියන්නේ එක ආත්මයක්. එයා මේ ගෝත්ර හතරේ මාරුවෙන් මාරුවට උපදිනවා. ඒකට කියන්නේ ඇවටාර් චක්රය කියලා. මොනවාහරි පරිසර අසමතුලිතයක් ආවොත් මෙයා වැඩ දාලා ඒක සෙටල් කරනවා. ඉතින් ඔය අස්සේ ගිණි හමුදාව ඒ කියන්නේ ෆයර් නේෂන් එක යුද්ධය පටන් ගත්තා. ඒ එක්කම ඇවටාර් අතුරුදහන් වෙනවා. ඇවටාර් නැති හින්දා යුද්ධය දිගටම යනවා. ඔවුන් ඉස්සරලාම ගහන්නේ සුළං ගෝත්රයට. ඒ මොකද දන්නවද? ඊළඟට ඇවටාර් උපදින්නේ ඒ ගෝත්රයේ නිසා. ඇවටාර් හිටියොත් ගිණි හමුදාවට දිනන්න බැරි වෙන හින්දා. මේ කතාව කියන්නේ කටාරානේ. එයා විශ්වාස කරන්නේ නැ ඇවටාර් මැරුනා කියලා. ඉතින් ඔන්න ඔහොම කතාව පටන් ගන්නවා.
මේ කාටූන් මාලාව ප්රධාන පොත් 3ක් නොහොත් Season 3ක් ඔස්සේ දිව යනවා. ඔක්කොම අතුරු කථා(Episodes) 61ක් සමගින්.
පොත අංක 1: වතුර 20 අතුරු කථා(Episodes)
පොත අංක 2: පොළව 20 අතුරු කථා(Episodes)
පොත අංක 3: ගින්දර 21 අතුරු කථා(Episodes)
මෙන්න පළවෙනි එක:
පාවෙන අයිස් කුට්ටියේ සිරවුණු ළමයා (The Boy in the Iceberg)
සොක්කයි, කිටාරයි මාළු අල්ලමින් ඉන්නවා. සොක්ක කියන්නේ කිටාරාගේ සහෝදරයා. මිනිහ හෙන තාක්ෂණික ඩයල් එක වගේ ඉන්නේ. තවුසන්ඩ් ටෝක්ස් දෙන්නේ. සමහර වෙලාවට ඒවා වැඩත් කරනවා. ජල ගෝත්රයේ හිටියට මැන්ස්ට බෙන්ඩින් බැ. ඒ කියන්නේ සොක්ක ජල හසුරවන්නෙක් නෙමෙයි. නමුත් කිටාරාට පුලුවන්. මේ දෙන්නා මාලු අල්ල අල්ල ඉන්න වෙලාවේ හදිස්සියේ ජල පහරකට අහුවෙලා අයිස් කුට්ටියක් ගාවට තල්ලු වෙනවා. ඔන්න ඕක ඇතුලේ පොඩි පිරිමි ළමයෙක් ඉන්නවා. මෙයාලා එයාව බේරා ගන්නවා. ඒ ළමයගේ නම ඇන්. ඇන්ට ඉන්නවා ඉගිලෙන කුළුහරකෙක්. ඒකගේ නම ආපා. අර ජලපාර හින්දා මෙයාලගේ බෝට්ටුව කැඩුනනේ. දැන් යන්න වෙන්නේ මේ කුලාගේ පිටේ තමා. ඉතින් ඒකගේ පිටේ නැගලා ගමට යනවා.
සොක්කට මේ ඇන්ව අල්ලන්නේ නැ. මොකද මේකා සුළං ගෝත්රයේ සුළං හසුරසවන්නෙක් නිසා. ජනප්රවාදයට අනුවනම් ඔක්කොම සුළං හසුරසවන්නන් මැරිලා. නමුත් එකෙක් ඉතුරුයි. අනික සොක්කගේ මූලික අරමුණ තම ගෝත්රය ආරක්ෂා කිරීම. ඒ හින්දා ෆන් වැඩවලට කැමති නැ. ඇන් කියන්නේ පොඩි කොල්ලෙක්. ඇන් ගෝත්රයේ ඉන්න අනිත් අයත් එක්ක ෆන් ගන්නවා. මේක එච්චර ඇල්ලුවේ නැ සොක්කට. කොහොම නමුත් ඔක්කොමලා සමගියෙන් ඉන්නවා.
මේ අතරේ එක් ගිණි හමුදාවේ නැවක් යනවා. ඒකේ ඉන්නේ ගිණි හමුදාවේ ලොක්කගේ ඒ කියන්නේ ෆයර් ලෝඩ්ගේ අයියයි, පුතයි. සුකෝ කියන්නේ ෆයර් ලෝඩ්ගේ පුතා. ෆයර් ලෝඩ් පුතාව ගෙදරින් පන්නනවා එක වැරැද්දකට. ආයෙත් ගෙදරට භාරගන්න නම් ඇවටර් අල්ලා ගෙන එන්න කියනවා. ඉතින් මේ පුතයි, මාමා අයිරෝයි දෙන්නා ඇවටාර් හොය හොය ඇවිදිනවා. දවසක් ඇන්, කිටාරා එක්ක ගිණි හමුදාවේ දමලා ගියපු නැවකට ගොඩ වෙනවා. වැරදීමකින් ඒකේ අනතුරු එලියක් පත්තු වෙලා ඒක සුකෝ දකිනවා. ඉතින් සුකෝ හඳුනාගන්නවා මේ ඉන්නේ ඇවටාර් කියලා. ඊට පස්සේ සුකෝ ගමට ගේම දෙන්න යනවා.
මෙතනින් පළවෙනි කොටස ඉවර වෙනවා. මම මේ කතාව බලන්න අරගෙන නිකන් අබින් කාලා වගේ නිදි මරාගෙන බැලුවා. පට්ටම කියලා තමා කියන්න තියෙන්නේ. මේ දවස්වල මගේ රැජිණත් එකසිය ගාණට ඒක බලනවා. ඇත්තම කිව්වොත් මම දෙපාරක්ම බැලුවා. උන්මාදයක් වගෙයි. පුලුවන් උනොත් ඔක්කොම Episodes මම ලියන්නම් කෙටියෙන්. හොයාගෙන හරි බලන්න වටිනවා.
January 31, 2011
January 22, 2011
රන් පිහියෙන් ඇන ගතිමි
මට මතකයි අපේ තාත්තා කියනවා මේ රන් පිහිය ගැන කොච්චරවත්. අද කාලේ මිනිස්සුන්ට නැතුවම බැරි දෙයක් වෙලා. ඒත් ඒක පිහියක්. ඇන්නොත් ඇනෙනවා. පිහිය රනින් උනත් මලේ, වැදුනොතින් කැපෙයි මලේ කියලා කියමනකුත් තියෙනවනේ. තාත්තා දැකලා තියෙනවලු ගොඩාක් මිනිස්සු මේ පිහිය පාවිච්චි කරන්න දන්නේ නැති කම හින්දා විනාස වෙනවා. නමුත් ඒක හරියට පාවිච්චි කරන අයත් ඉන්නවාලු.
මේ මොන රන් පිහියක්ද? වෙන මොකවත් නෙමෙයි. කෙඩිට් කාඩ්ස්.... මම මුලින්ම මෙහෙම එකක් ගන්න හදනකොට තාත්තා ඔය කතාව කියලා දුන්නා.
හරි තැනදී විතරක්, ඕනැ තැනදී විතරක් මේක පාවිච්චි කරපං. මේක හරියට රං පිහියක් වගෙයි. රන් හින්දා වටිනාකම නම් හරිම අගෙයි. මොකද සමහර වෙලාවකට මේක හින්දා ඔලුවයි, තත්වෙයි බේරාගෙන එන්න පුලුවන්. ඒත් හරියට පාවිච්චි නොකලොත් උඹේ ඔලුවත් නැ. තත්වෙත් නැ. ඒක ඔලුවේ තියාගෙන ඕක ගත්තට කමක් නැ.....
මෙහෙම තෙලක් බෙදපු හින්දම මම දෙපාරක්ම හිතලා ඕක ගත්තනේ. ඉතින් මාස කිහිපයක් පරිස්සමට වගේ පාවිච්චි කලා. මොකද මාසේ අන්තිමට පඩිය එනවා. ඒකෙන් මේකේ ණය ගෙවලා දානවා. ඉතින් දැන් මේක හුරුපුරුදු හින්දා මම බැංකුවේ සල්ලි තියෙද්දිම ඒකට යන්න තියෙන කම්මැලි කමට, මේක පාවිච්චි කලා. පස්සේ හිමීට ඒකෙන් ගෙවන්න පුලුවන්නේ කියලා හිතාගෙන. ඔන්න ඔතනින් තමා වැඩේ අල වෙන්න ගත්තේ.
ඉතින් කාලයක් යනකොට පඩිය ගත්ත ගමන් මේ කෙහෙම්මලට ගෙවන්න උනා ඔක්කොම වගේ. ඒත් ඉතින් මන් දන්නවනේ ලබන මාසෙත් ආයේ පඩිය එනවා කියලා. ඒ හින්දා ආයෙත් ඔන්න කාඩ් එකෙන් බඩු ගන්නවා. තෙල් ගහනවා. කිසිම ගාණක් නැ. ඔන්න දැන් දැන් පිහිය මගේ ඇඟේ අනීගෙන යනවා කියලා දැනෙන්න ගත්තා. ඒත් ඒක ගලවන්න බැ වගේ උනා. මොකද මම අනිවාර්යෙන් කරන්න තියෙන වියදම් කරන්න ඕනැනේ. ඒවා කරන්න වෙන විදියකුත් නැ.
මේකේ ලොකුම වැරැද්ද උනේ මට මේ ප්රශ්ණය මතක් වෙන්නේ පඩිය හම්බ වෙන දවසට වීමයි. එන්න එන්නම පිහිය මගේ ඇඟ ඇතුලටම යන්න උනා. අන්තිමේදී මට අපේ තාත්තව සිහි උනා. මම ගිහින් විස්තරේ කිව්වා. අනේ යන්තම් තාත්තා පිහිය ඇදලා ගත්තා. තත්තා කෝකටත් සූදානම් වෙලා ඉඳලා තියෙන්නේ. දන්නවනේ පුතාගේ හැටි. නැත්නම් මට වෙන්න අර තාත්තා කලින් කියපු කතාවමයි.
පිහියක්මැයි රනින් කල
දිදුලයි බබළයි
දෙනෙත් අන්ධම කරවයි
සහකරුවෙක්මැයි සිතෙයි
සිත මුලාවට දමයි
ජීවනබර ඔහුගේමැයි කියයි
සැහැල්ලුවෙන්ම ඉන්න කියයි
අරපරිස්සම අමතකම කරවයි
හිමින් හිමින් ගිලා බසියි
සිදුරු කරයි
පාරවයි
අගාධයේම හෙලයි
පාප මිතුරෙක්මැයි සිතෙයි
නමුත් මිදෙන්නට නොහැකිම වෙයි
අනේ අහෝ...
රන් පිහියෙන් ඇන ගත්තෙක්ම වෙයි...
මේ මොන රන් පිහියක්ද? වෙන මොකවත් නෙමෙයි. කෙඩිට් කාඩ්ස්.... මම මුලින්ම මෙහෙම එකක් ගන්න හදනකොට තාත්තා ඔය කතාව කියලා දුන්නා.
හරි තැනදී විතරක්, ඕනැ තැනදී විතරක් මේක පාවිච්චි කරපං. මේක හරියට රං පිහියක් වගෙයි. රන් හින්දා වටිනාකම නම් හරිම අගෙයි. මොකද සමහර වෙලාවකට මේක හින්දා ඔලුවයි, තත්වෙයි බේරාගෙන එන්න පුලුවන්. ඒත් හරියට පාවිච්චි නොකලොත් උඹේ ඔලුවත් නැ. තත්වෙත් නැ. ඒක ඔලුවේ තියාගෙන ඕක ගත්තට කමක් නැ.....
මෙහෙම තෙලක් බෙදපු හින්දම මම දෙපාරක්ම හිතලා ඕක ගත්තනේ. ඉතින් මාස කිහිපයක් පරිස්සමට වගේ පාවිච්චි කලා. මොකද මාසේ අන්තිමට පඩිය එනවා. ඒකෙන් මේකේ ණය ගෙවලා දානවා. ඉතින් දැන් මේක හුරුපුරුදු හින්දා මම බැංකුවේ සල්ලි තියෙද්දිම ඒකට යන්න තියෙන කම්මැලි කමට, මේක පාවිච්චි කලා. පස්සේ හිමීට ඒකෙන් ගෙවන්න පුලුවන්නේ කියලා හිතාගෙන. ඔන්න ඔතනින් තමා වැඩේ අල වෙන්න ගත්තේ.
ඉතින් කාලයක් යනකොට පඩිය ගත්ත ගමන් මේ කෙහෙම්මලට ගෙවන්න උනා ඔක්කොම වගේ. ඒත් ඉතින් මන් දන්නවනේ ලබන මාසෙත් ආයේ පඩිය එනවා කියලා. ඒ හින්දා ආයෙත් ඔන්න කාඩ් එකෙන් බඩු ගන්නවා. තෙල් ගහනවා. කිසිම ගාණක් නැ. ඔන්න දැන් දැන් පිහිය මගේ ඇඟේ අනීගෙන යනවා කියලා දැනෙන්න ගත්තා. ඒත් ඒක ගලවන්න බැ වගේ උනා. මොකද මම අනිවාර්යෙන් කරන්න තියෙන වියදම් කරන්න ඕනැනේ. ඒවා කරන්න වෙන විදියකුත් නැ.
මේකේ ලොකුම වැරැද්ද උනේ මට මේ ප්රශ්ණය මතක් වෙන්නේ පඩිය හම්බ වෙන දවසට වීමයි. එන්න එන්නම පිහිය මගේ ඇඟ ඇතුලටම යන්න උනා. අන්තිමේදී මට අපේ තාත්තව සිහි උනා. මම ගිහින් විස්තරේ කිව්වා. අනේ යන්තම් තාත්තා පිහිය ඇදලා ගත්තා. තත්තා කෝකටත් සූදානම් වෙලා ඉඳලා තියෙන්නේ. දන්නවනේ පුතාගේ හැටි. නැත්නම් මට වෙන්න අර තාත්තා කලින් කියපු කතාවමයි.
පිහියක්මැයි රනින් කල
දිදුලයි බබළයි
දෙනෙත් අන්ධම කරවයි
සහකරුවෙක්මැයි සිතෙයි
සිත මුලාවට දමයි
ජීවනබර ඔහුගේමැයි කියයි
සැහැල්ලුවෙන්ම ඉන්න කියයි
අරපරිස්සම අමතකම කරවයි
හිමින් හිමින් ගිලා බසියි
සිදුරු කරයි
පාරවයි
අගාධයේම හෙලයි
පාප මිතුරෙක්මැයි සිතෙයි
නමුත් මිදෙන්නට නොහැකිම වෙයි
අනේ අහෝ...
රන් පිහියෙන් ඇන ගත්තෙක්ම වෙයි...
මොනා උනත් මගින් 42 ක් ගනින්
මෙම බස්වල යන්නේ කලාතුරකින්නේ. ඉතින් මේ පහු ගිය සතියේ ගියා බස් එකක. අනේ මම දැක්කා මෙන්න මේක. බස් එක පිරෙන්න සෙනඟ හිටියත් මගින් 42ක් ගන්නවාලු. තව පොඩ්ඩක් හරි ඉඩ තිබ්බොත් තවත් 21ක් පටවා ගන්නවා කියලාත් ලියලා තිබ්බා. මට බයත් හිතුනා. ඒත් මට සීට් එකක් සෙට් වෙච්ච හින්දා හිත හදාගෙන ගියා. මේකා ඇත්තටම මගින් 42ක් විතර දා ගත්තනේ. මං හිතුවේ ඒක අකුරු මාරු වෙලා කියලා. එහෙම නැ... කොන්දා සමහන් බොනවනේ...
හික්ස්...
හික්ස්...
January 9, 2011
ආවේ නම් 10ට ගනින්න බැරි විදියට
මේක මම පොඩි කාලේ ඒ කියන්නේ 7 වසරේ විතරදී කරපු ගොන් කථාවක්. ඒ කාලේ(ත්) මම හරිම දඟයා. ගුරුවරු එක්ක හරිම කෙක්ක. පොඩි දේටත් ගහ ගන්නවා ළමයි එක්ක.
ඉතින් මම හිතුවා දහම් පාසල් යන්න ඕනෑ ආයෙත් කියලා. එහම හිතලා ගියා පන්සලේ ලොකු හාමුදුරුවෝ හම්බ වෙන්න. ගිහිල්ලා කිව්වා මට ඉගෙන ගන්න ඕනේ කියලා. මේ හාමුදුරුවන්ගෙත් හරිම නීතී. මට කිව්වා 1 වසරේ ඉඳලා ඉගෙන ගන්න වෙනවා කියලා. මම කිව්වා ඒක නම් බෑ. අඩුම ගානේ 6 ටවත් දාන්න කියලා. ඔහොම කොහොම හරි මම 6 ට ගියා. මම ඇත්තම කියන්නම්, මට ඒ පොත හරිම ලේසියි. කරන්න කියලා දෙයක් නෑ. මම පන්සල ගියේ ඉරිදා උදේට සෙල්ලම කරන්න තියෙන ආසාවට මිසක් ඉගෙන ගන්න නෙමෙයි.
දවසක් අපි මොකක් හරි ලොකු බුලක් කෙලලා හාමුදුරුවන්ට මල පැන්නා. අපිව ගෙන්නලා දෙහි කපන්න ගත්තා එකසිය ගාණට. පස්සේ ඇහුවා කවුද පටන් ගත්තේ කියලා. මම වීරයානේ. එක පාරම "මම" කියලා කිව්වා. දැන් ආයෙත් හාමුදුරුවන්ට මල.
"මේකා පන්සලට ආවේ නිකන් 10ට ගනිනන් බෑ වාගේ.. ඒක ට දැන්..."
මේක කියලා ඉවර වෙන්න කලින් මම ඉතුරු ටික පුරවලා දැම්මා මෙහෙම.
"දැන් 11ට පුළුවන්..."
එතන හිටිය සමහර ගුරුවරුන්ට නම් හිනාත් ගියා. සමහරු නම් කිව්වා තියෙන පණ්ඩිතකම කියලත්. කොහොම උනත් ඒක හෙන ගොන් වැඩක් කියලා නම් මට පස්සේ තේරුම් ගියා. ඒ කාලේ මගේ වීරකම කියලා මම හිතාගෙන හිටියා. ඒක ඇත්තටම වීරමක නෙමෙයි, තියෙන මෝඩකම!!!
ඔන්න ඔයවගේ වීර කමක් කොරන්න ගිහින් ඉස්කෝලෙන්නම් එකසිය ගානක කාලා තියෙනවා. වෙලාවක් තිබ්බොත් ඒකත් අකුරු කරන්නම්කෝ...
ඉතින් මම හිතුවා දහම් පාසල් යන්න ඕනෑ ආයෙත් කියලා. එහම හිතලා ගියා පන්සලේ ලොකු හාමුදුරුවෝ හම්බ වෙන්න. ගිහිල්ලා කිව්වා මට ඉගෙන ගන්න ඕනේ කියලා. මේ හාමුදුරුවන්ගෙත් හරිම නීතී. මට කිව්වා 1 වසරේ ඉඳලා ඉගෙන ගන්න වෙනවා කියලා. මම කිව්වා ඒක නම් බෑ. අඩුම ගානේ 6 ටවත් දාන්න කියලා. ඔහොම කොහොම හරි මම 6 ට ගියා. මම ඇත්තම කියන්නම්, මට ඒ පොත හරිම ලේසියි. කරන්න කියලා දෙයක් නෑ. මම පන්සල ගියේ ඉරිදා උදේට සෙල්ලම කරන්න තියෙන ආසාවට මිසක් ඉගෙන ගන්න නෙමෙයි.
දවසක් අපි මොකක් හරි ලොකු බුලක් කෙලලා හාමුදුරුවන්ට මල පැන්නා. අපිව ගෙන්නලා දෙහි කපන්න ගත්තා එකසිය ගාණට. පස්සේ ඇහුවා කවුද පටන් ගත්තේ කියලා. මම වීරයානේ. එක පාරම "මම" කියලා කිව්වා. දැන් ආයෙත් හාමුදුරුවන්ට මල.
"මේකා පන්සලට ආවේ නිකන් 10ට ගනිනන් බෑ වාගේ.. ඒක ට දැන්..."
මේක කියලා ඉවර වෙන්න කලින් මම ඉතුරු ටික පුරවලා දැම්මා මෙහෙම.
"දැන් 11ට පුළුවන්..."
එතන හිටිය සමහර ගුරුවරුන්ට නම් හිනාත් ගියා. සමහරු නම් කිව්වා තියෙන පණ්ඩිතකම කියලත්. කොහොම උනත් ඒක හෙන ගොන් වැඩක් කියලා නම් මට පස්සේ තේරුම් ගියා. ඒ කාලේ මගේ වීරකම කියලා මම හිතාගෙන හිටියා. ඒක ඇත්තටම වීරමක නෙමෙයි, තියෙන මෝඩකම!!!
ඔන්න ඔයවගේ වීර කමක් කොරන්න ගිහින් ඉස්කෝලෙන්නම් එකසිය ගානක කාලා තියෙනවා. වෙලාවක් තිබ්බොත් ඒකත් අකුරු කරන්නම්කෝ...
January 5, 2011
මේ අවුරුද්දේ එකේ පෝළිමයි.
11-1-1 1:1:1
11-1-1 1:1:11
11-1-1 1:11:1
11-1-1 1:11:11
11-1-1 11:1:1
11-1-1 11:11:1
11-1-1 11:11:11
11-1-11 1:1:1
11-1-11 1:1:11
11-1-11 1:11:1
11-1-11 1:11:11
11-1-11 11:1:1
11-1-11 11:11:1
11-1-11 11:11:11
11-11-1 1:1:1
11-11-1 1:1:11
11-11-1 1:11:1
11-11-1 1:11:11
11-11-1 11:1:1
11-11-1 11:11:1
11-11-1 11:11:11
11-11-11 1:1:1
11-11-11 1:1:11
11-11-11 1:11:1
11-11-11 1:11:11
11-11-11 11:1:1
11-11-11 11:11:1
11-1-1 1:1:11
11-1-1 1:11:1
11-1-1 1:11:11
11-1-1 11:1:1
11-1-1 11:11:1
11-1-1 11:11:11
11-1-11 1:1:1
11-1-11 1:1:11
11-1-11 1:11:1
11-1-11 1:11:11
11-1-11 11:1:1
11-1-11 11:11:1
11-1-11 11:11:11
11-11-1 1:1:1
11-11-1 1:1:11
11-11-1 1:11:1
11-11-1 1:11:11
11-11-1 11:1:1
11-11-1 11:11:1
11-11-1 11:11:11
11-11-11 1:1:1
11-11-11 1:1:11
11-11-11 1:11:1
11-11-11 1:11:11
11-11-11 11:1:1
11-11-11 11:11:1
11-11-11 11:11:11
Subscribe to:
Posts (Atom)