මගේ යාළුවා මෙහෙම කිව්වා..
මචං කවදාවත් උඹ කවුද කියන එක උඹේ මනසින් ගැලවෙන්න දෙන්න එපා. ටික කාලයක් එහෙම වෙලා තිබ්බොත් උඹට උඹවම නැති වෙනවා බං. ඔරිජිනල් උඹ කවුද කියලා මතක තියා ගනින්. උඹේ පැෂන් එක වෙනස් කර ගන්න එපා. සමාජය උඹට වෙන එකෙක් වෙන්න කියයි.. ඒත් බලපං උඹට ඇත්තටම වෙනස් වෙන්න ඕනෑද කියලා......
මෙහෙම හෙන තෙලක් දීගෙන ගියා... ටික වෙලාවක් අහගෙන හිටිය මමත් පොඩ්ඩක් හිතලා බැලුවා. ඒ කතාවේ පොඩි ඇත්තකුත් තියෙනවා.
කොරෝනා බලපෑම හින්දා අපි ඔක්කොමලා වෙනස් වෙලා කියලා මටත් හිතුනා.
මිනිස්සු විතරක් නෙමෙයි, සත්තු ගහකොළ ඔක්කොටම ඒක බලපාලා කියලා හිතුනා. ඒ විතරක් නෙමෙයි මිනිස්සුන්ට පොඩ්ඩක් විතර ජීවිතය කියන්නේ මොකද්ද කියලාත් මතක් කරලා දුන්නා කියලත් හිතෙනවා.
ඉස්සර නිවුස් බලනකොට අදත් මෙච්චර මැරිලා. අන්න අරූ කොරොනා තියාගෙන කොන්ඩෙ කපන්න ගිහින්. අනිත් මිනිස්සු ගැන හිතන්නේ නෑ... ඔයවගේ කතා කියපු අය ගොඩාක් දැන් පොඩ්ඩක් හිතලා බලලා කතා කරනවා. මොකද බලපුවාම ඒයාලගේ ළඟම අයටත් කොරෝනා හැදිලා...
ඉස්සර නිවුස් බලනකොට අදත් මෙච්චර මැරිලා. අන්න අරූ කොරොනා තියාගෙන කොන්ඩෙ කපන්න ගිහින්. අනිත් මිනිස්සු ගැන හිතන්නේ නෑ... ඔයවගේ කතා කියපු අය ගොඩාක් දැන් පොඩ්ඩක් හිතලා බලලා කතා කරනවා. මොකද බලපුවාම ඒයාලගේ ළඟම අයටත් කොරෝනා හැදිලා...
මේක තමා බුදු හාමුදුරුවෝ සරලව කියලා තියෙන්නෙත්.
බැදීමට සමානුපාතිකව වේදනාව වෙනස් වේ කියලා....
සමහරු නම් කියනවා මට හැදුනත් කමක් නෑ මගේ අම්මට හැදෙන්නේ නැතුව, මගේ දරුවට හැදෙන්නේ නැතිව කියලා.. ඒත් ඒක ඇත්තම නේමේ... තමන් මැරෙන්න තියෙන බය හරියට ඇත්තටම හිතා ගන්න බැරි තරම ලොකුයි. ඒක දැනෙන්නේ නැති තරම්, දැන ගන්න තරම්වත් අපිට හිතාගන්න බෑ. එච්චර ලොකුයි. අපිට හිතාගන්න පුලුවන් ඔය කියනවා වගේ දරුවාගේ වේදනාව වගේ එව්ව තමා. ඒකයි අපි එහෙම කියන්නේ කියලා මට හිතුනා. හිතලා බලන්න කාරණාවක් තියෙනවා ඒකේ.
ආයෙත් කතාවට ආවොත්, ඉතින් මං හිතුවා මාව පොඩ්ඩක් හොයලා බලන්න. ඉතින් මං ආස දේවල් ටිකක් කරන්න හිතුනා. ඒ හින්දා පොඩ්ඩක් ආයෙත් කුරුටු ගාන්නත් හිතුනා. අදට ඉවරයි. පරිස්සමින් ඉන්න හොඳේ... .
